biegle — biegleej «sprawnie, ze znajomością rzeczy, z wprawą, płynnie» Mówić biegle po angielsku … Słownik języka polskiego
Alexander Nikolajewitsch Afanassjew — Aleksandr Nikolajewitsch Afanassjew (russisch Александр Николаевич Афанасьев; * 11. Julijul./ 23. Juli 1826greg. in Bogutschar im Gouvernement … Deutsch Wikipedia
Georg Gogitsch — (* 13. März 1977 in Rüsselsheim) ist ein österreichischer Schauspieler, Mimograf und Pantomime. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Filme (Auswahl) 3 Weblinks … Deutsch Wikipedia
Biegel — Nom porté en Alsace Lorraine (57, 68). On le considère généralement comme une variante de Bühel (= colline, mamelon), donc un toponyme. A noter cependant que M.T. Morlet le rattache à l alémanique bihel (= hache) et y voit le surnom d un artisan … Noms de famille
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
biegły — biegłygli, biegłyglejszy «mający dużą wprawę, doświadczenie w jakiejś dziedzinie, sprawny, wyrobiony» Biegły w czytaniu, w piśmie, w obcym języku. Był biegły w sprawach administracyjnych. ∆ Biegłe czytanie «czytanie płynne, potoczyste» biegły w… … Słownik języka polskiego
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
ekspedite — książk. «bardzo dobrze, bez trudności, biegle, wprawnie, doskonale» Znać angielski ekspedite. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
niemiecki — niemieckiccy «dotyczący Niemiec, Niemców» Język niemiecki. ◊ Siedzieć jak na niemieckim kazaniu «słuchać czegoś nic nie rozumiejąc» niemiecki w użyciu rzecz. «język niemiecki; lekcja tego języka» Władać biegle niemieckim. Tłumaczyć na niemiecki.… … Słownik języka polskiego
perfekt — [wym. perfekt] pot. «w stopniu doskonałym, świetnie, biegle (znać coś)» On perfekt zna angielski. perfekt pot. w użyciu przym. «doskonały, świetny» Ona jest perfekt w tym, co robi. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
posiadać — ndk I, posiadaćam, posiadaćasz, posiadaćają, posiadaćaj, posiadaćał, posiadaćany posiąść dk XI, posiadaćsiądę, posiadaćsiądziesz, posiadaćsiądź, posiadaćsiadł, posiadaćsiedli 1. zwykle ndk «mieć coś jako swoją własność, być właścicielem czegoś,… … Słownik języka polskiego
